Şampiyon

Kendimizi bulmamız için, önce kaybetmemiz gerekiyor galiba..

Derin saflık maskesi altında saklanmış tecrübeler ile oluşmuş oyun kurgusunu anlamamız gerekiyor mesala..

Birkaç round kaybedip yumruk yemek, yere düşmek gerekiyor, ulaşmak için son rounda..

Böylelikle öğrenmiş ve  sonunda dönüşmüş oluyorsunuz bir şampiyona.

Kazanan gözüküyoruz içinizdekinin dışında kalan tüm oyunlarda..

Devamında; Tüm kazandiklarinizla birlikte kayıp ettiklerinizi kaldıracak bir terazi kuruyoruz içimizde, kazandıklarımızın olduğu kese dışarda, kayıp ettiklerimiz ise içerde olacak şekilde bir denge oluşuyor bu terazide..

Hayatı idame etmek, mücadele etmek, beklentilere ulaşmak, hedefler ve hayaller gibi sadık kalacağımız bir sözleşme tanımlıyoruz, kafamızda…

Koşulları, imkan ve olasılıkları değişen yaşamların, kendine göre uydurabileceği, amaç olarak belirleyeceği ve buna  inandikça, tutunup, tutundukça kopamayacağı bir zincir çıkıyor  sonunda ortaya.

Karşıtı olmayan, zıttı olmayan hiç bir şeyin olamayacağı veya bizim için anlamlı olmayacagi denklemi mi çıkıyor tüm bunların sonunda..

@ Özgür Gündüz