Ne zaman

Ne zaman unuttum bir çocuk olmayı, kiraz ağaçlarını, düşler parkında oynamayı.
Ne zaman unuttum her mevsimde güzel yanlar bulmayı, uçan bir kuşa mest olup, kanatlı rüyalara dalmayı.

Ne zaman unuttum, tek derdimizin bir oyunda kaybettiğimiz misketler, akşamları süsleyen saklambaç adında bahçelere dalmak olduğunu.

Cebine yokluk koyduğum bir sapanla vurduğum tüm dünyayı,

Üşümüş ellerden çıkan güzel uçurtmalarla ne zaman kaçırdım ben adına bahar denen yılları,

Biliyorum hatırlıyorum şimdi; ilk yalandan, ilk aldanıştan sonra başladı herşey.

Biliyorum işte o zaman büyüdüm ben ve bir daha küçük olabileceğim bir gerçek göremedim kimsede..

Özgür GÜNDÜZ